Budowę pierwszego wielkiego pieca metalurgicznego na początku XVII wieku na terenie Polski nadzorowali Włosi – bracia Caccio. Piec, który wybudowali był typu bergamowskiego i prawdopodobnie mierzył ok. 5 metrów wysokości. Po wybudowaniu wielkiego pieca hutniczego z kuźnicą oraz odlewnią spiżu Samsonów stał się ważnym ośrodkiem hutniczym.
Modernizacja pieca w latach czterdziestych XVII wieku umożliwiła stopienie żelaza, otrzymana w ten sposób płynna surówka, była łatwym do obróbki materiałem. Budowa i modernizacja pieca była bardzo dużym postępem technologicznym, ponieważ wcześniej tylko podgrzewano rudy żelaza w dymarkach. Rudy żelaza, po podgrzaniu dawały gąbczasty blok żelaza, który następnie przekłuwano. Proces ten był mało wydajny, ponadto dymarki podczas procesów produkcyjnych ulegały zniszczeniu. Huta żelaza w Samsonowie kilkakrotnie była przebudowywana, niestety podczas I wojny światowej została w części zniszczona. W ostatniej dekadzie XX wieku ruiny zabezpieczono, tak aby można je było samodzielnie zwiedzać. Obecnie możemy zwiedzać ruiny huty „Józef” z początku XIX wieku. Na terenie huty znajdują się obiekty, takie jak wieża gichtociągowa (służyła ona do zasypywania od góry surowców do wielkiego pieca), wielki piec (widniejąca data 1835 to data przebudowy wielkiego pieca), mury dwóch hal (kuźni, suszarni oraz modelarni i stolarni) oraz magazyn rudy.