Niedziela zapowiadała się dość leniwie, z uwagi na poprzedzającą ją sobotnią noc i zabawę przy góralskich melodiach. Jednak miłość do gór jest u nas równie ważna jak miłość do muzyki, więc wstajemy tak wcześnie jak tylko się da i idziemy na krótki 3,5 godzinny spacer w góry. Na cel obraliśmy sobie dojście do schroniska na Hali Kondratowej. Zaczynamy wędrówkę szerokim chodnikiem spod ronda im. Jana Pawła II w kierunku Kuźnic, po drodze mijając wielu turystów, tych pieszych i tych na dwóch deskach. Wcale się nie dziwię, że teraz w Tatrach można spotkać tak wielu amatorów zimowych sportów, bo warunki do wędrowania na dwóch deskach po górach są świetne. Podziwiamy sprzęty niektórych narciarzy i zaczynamy marzyć o posiadaniu dwóch desek do wędrówek po Tatrach. Po dojściu do miejsca, gdzie swoją początkową stację ma kolejka na Kasprowy Wierch, ruszamy niebieskim szlakiem w kierunku Hali Kondratowej. Szlak początkowo poprowadzony jest szeroką drogą , która po kilkuset metrach skręca w głąb lasu. Wędrówce ku górze towarzyszą nam płatki śniegu, który dość intensywnie pada. Niebieski szlak jest dość łagodny, dla osób które nie dysponują rewelacyjną kondycją spacer pod schronisko dobrze zrobi i pomoże tą kondycję nabyć. Część szlaku jest tylko dla użytku pieszych, cześć natomiast piesi współdzielą z narciarzami, dlatego warto się rozglądać i w miarę możliwości ustępować drogi narciarzom, którzy zjeżdżają z góry, bo szlak jest dość wąski. Do schroniska, w którym dziś jest dość tłoczno, przybywamy dość szybko. I gdyby tylko pogoda była ciut lepsza, czyli słoneczna to pewnie chętnie zostalibyśmy na zewnątrz schroniska, aby podziwiać widoki. Po krótkiej regeneracji ruszamy w drogę powrotną. Szlak z uwagi na panujące warunki atmosferyczne jest dość wygodny, przyprószony świeżym śniegiem jest do przejścia bez raków i bez kijków, choć te drugie bardzo ułatwiają wędrówkę i na pewno ją przyspieszają.
